We hebben in Bovec een broodje gegeten. Daarna hebben we het paragliden betaald bij het buro waar we geboekt hadden en toen was het tijd om naar de kabelbaan op de berg Kanin te gaan. Maarten werd steeds enthousiaster en vrolijker en ik werd steeds stiller, maar wilde ook nog erg graag.
Bij de kabelbaan aangekomen moesten we toen onze paraglideman er aan kwam direct beslissen wie er eerst mee naar boven ging. We wilden eigenlijk het liefst tegelijk, maar er was maar 1 man beschikbaar. Martine ging eerst. Met de kabelbaan gingen ze hoger dan ze ooit geweest was. Erg indrukwekkend, maar het idee om op die hoogte van een berg te springen werd wel steeds angstaanjagender. Boven aangekomen riep de instructeur dat hij in sneltreinvaart vast een eindje naar beneden zou gaan om de spullen klaar te leggen. Take your time, zei hij ook nog. Dar had hij misschien beter niet kunnen zeggen. De helling was behoorlijk steil en bestond uit kleine steentjes die direct gingen glijden zodra je je voet verzette. Doodeng! Het duurde dus nogal lang voordat ze er was. Toen vlug pak aan en helm op. De instructeur was nogal gehaast, want Maarten moest daarna met de volgende kabelbaan mee naar boven omdat het anders te laat zou worden. En de kabelbaan ging maar 1 keer per uur. Martine werd aan de instructeur vastgegespt en daarna moesten ze rennen. Dat ging gelukkig erg goed.Bij het opstijgen kon je pas echt goed zien hoe hoog het was. Fantastisch. Vanaf dat moment was het ook helemaal niet meer eng. Het weer was iets betrokken, maar bij de sprong van Maarten was inmiddels veel bewolking verdwenen en trok het open. Wat een topervaring. We waren er allebei zeer van onder de indruk en willen dit zeker nog eens doen.
's avonds hebben we in restaurant verderop forel en aardappelpureetorentjes met schapenkaas gegeten en fantastische notenpannenkoekjes toe. Daarna hebben we ons laatste kampvuur gestookt. Met dat stoken gaan we steeds een stuk later naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten